آوارگی حیات وحش با معدن‌کاری
معاون محیط طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست با بیان اینکه “تخریب زیستگاه” در دنیا و در کشور ما مهم ترین عامل نابودی گونه‌ها و از بین رفتن منابع ژنتیکی است. گفت: در حال حاضر به طور همزمان در بسیاری از نقاط کشور توسعه معدنی در حال رخ دادن است. و از سوی دیگر سازمان محیط زیست از گردونه استعلامات معدنی در مناطق آزاد یعنی در ۸۹ درصد از خاک کشور، خارج شده است. و عملا نمی‌تواند هیچگونه نظارتی بر معدن کاری‌ها در مناطق آزاد داشته باشد.
“توسعه معدنی” را یکی از اشکال مهم تخریب طبیعت ایران دانست و درباره اثرات ایجاد دسترسی‌های بی‌رویه نظیر جاده‌ها، خطوط انتقال سوخت و بزرگراه‌ها و… بر از بین رفتن زیستگاه‌های مناسب جانوری اظهار کرد: توسعه معدن‌کاری معمولا در قلب طبیعت و در بسیاری از زیستگاه‌های بکر نظیر زیستگاه‌های کوهستانی اتفاق می‌افتند. و به علت نیاز به ایجاد دسترسی جاده‌ای و باز کردن «سینه کار های معدنی» به تخریب زیستگاه می‌انجامد.
بسیاری از گونه‌های جانوری به‌ویژه گربه‌سانان به حضور انسان حساس هستند. و با دستکاری زیستگاه‌ها از طرق مختلف به‌ویژه از طریق معدن‌کاری، این گونه‌های جانوری از زیستگاه خارج و با خطرهایی مواجه می‌شوند. که تجربه مقابله با آن را ندارند.
تاثیر مستقیم معدن‌کاوی بر تخریب پوشش گیاهی و خاک
معدن‌کاوی به‌طور مستقیم به تخریب پوشش گیاهی و خاک منجر می‌شوند. درواقع خود به خود اثرات مخرب معدن سازی بر زیستگاه‌ها بالا است و متاسفانه بازسازی مناسبی هم پس از اتمام کار معدن انجام نمی‌شود. علاوه بر آن بعضا جاده‌های متعددی برای دسترسی به معادن ایجاد می‌شود. که خود آسیب‌زا است همچنین در حال حاضر به‌طور همزمان در بسیاری از نقاط کشور توسعه معدنی در حال رخ دادن است. برای مثال در فلات مرکزی ایران تقریبا زیستگاهی وجود ندارد که یکی از اشکال توسعه معدنی اعم از برداشت شن و ماسه، خاک، ذخایر فلزی و سنگ های تزئینی و .. در آن‌ها اتفاق نیفتاده باشد. از این رو وقتی تعداد زیادی معدن به‌طور همزمان برداشت می‌شوند، حیات وحش نیز خانه‌ای برای زندگی نداشته و آواره می‌شوند.
نباید تمام طبیعت را به‌طور همزمان به منظور توسعه معدنی، معدن‌کاری کرد بلکه باید بر اساس نیاز و ضرورت‌های موجود برای بهره‌برداری معادن مجوز صادر شود. چراکه آغاز بهره‌برداری چند معدن به طور همزمان پناهگاه حیات وحش را با مخاطره مواجه می‌کند.
اغلب معدن‌کاران معتقدند که زمان گرفتن مجوز و قبل از شروع معدن کاری، هزینه‌ای را تحت عنوان “هزینه جبران پوشش گیاهی” به خزانه دولت پرداخت می‌کنند و ظاهرا بخشی از آن را سازمان منابع طبیعی می‌تواند به منظور بازسازی جذب کند، این امر در حالیست که مسوولان منابع طبیعی معتقدند این رقم معمولا به آن‌ها باز نمی‌گردد و دستشان برای بازسازی معادن باز نیست. به نظر می‌رسد خود معدن‌کار باید متعهد شود تا در آخر کار بازسازی را انجام دهد.
تکه تکه کردن زیستگاه جانوران با جاده‌سازی
ساخت جاده در تمام زیستگاه‌ها اعم از جنگلی، کوهستانی و دشتی عارضه‌ای مخرب برای طبیعت محسوب می‌شود. شاید به لحاظ ظاهری عرض جاده زیاد نباشد و با ساخت جاده مساحت چندانی از زیستگاه را از دست ندهیم و مساحت بخشی که به‌طور مستقیم به خاطر آسفالت از بین برود زیاد نباشد، اما مهم ترین مشکل در ساخت جاده‌ها تکه تکه کردن زیستگاه جانوران است.
بسیاری از گونه‌های حیات وحش به یکپارچگی زیستگاه نیاز دارند تا هنگام جا به جایی فصلی و تبادل ژن در زیر جمعیت‌های مختلف با یکدیگر تنوع را در بلند مدت حفظ کنند که با جاده‌کشی این ارتباط کم می‌شود.
تاثیر جاده‌سازی بر تمام گونه‌های جانوری
وقتی رفت و آمد زیاد و جاده‌ها پر ترافیک باشند عملا ارتباط دو زیستگاه قطع می‌شود که این امر بسیار آسیب‌زننده است. تصریح کرد: در این حالت ممکن است برخی گونه‌ها نتوانند جابجا شوند و جفت‌یابی و جفت‌گیری کنند. اینگونه زندگی این گونه‌ها حالت جزیره‌ای و شانس بقای آن‌ها کاهش پیدا می‌کند. از طرف دیگر همواره شاهد تلفات گسترده گونه‌های جانوری در جاده‌ها هستیم و شاید بتوان گفت جاده سازی‌ها پدیده‌ای است که تمام گونه‌های جانوری را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
در دهه ۸۰ حدود ۱۰ یوز آسیایی را بر اثر تلفات جاده ای از دست دادیم. یادآور شد: در جاده مهریز انار در استان یزد طی دهه ۸۰ تعداد پنج قلاده یوز را از دست دادیم حتی برخی گونه‌های کمتر دیده شده نظیر خارپشت‌ها، مارها و خزندگان تلفات بالایی را در جاده‌ها داشته‌اند. از سوی دیگر در برخی گونه‌های جانوری مجاور شهرها نظیر کفتارها به دلیل گرایش به حضور در اطراف مناطق مسکونی تلفات زیادی گزارش شده است.
صفحه‌ی اینستاگرام شرکت بوم پایش اصفهان
راه های ارتباطی با شرکت بوم پایش اصفهان