تاریخچه ارزیابی اثرات زیست محیطی EIA
ارزیابی اثرات زیست محیطی EIA اولین بار در اروپا و در کشور انگلیس مورد استفاده قرار گرفت . در ابتدا ارزیابی اثرات پروژه های عمومی و خصوصی خاص در محیط زیست در قوانین اروپا لحاظ شداین قانون سپس اصلاح شد و به طور عمده در قوانین بریتانیا و در پلان های مدیریتی شهری و کشوری به اجرا درآمد .
این مقررات در ابتدا تنها مربوط به پروژه های شهری بود . اما با گذشت لزوم اجرای آن برای که همه پروژهایی که اجرایشان منجر به ایجاد تحولات و تأثیر قابل توجهی بر محیط زیست می شدند ثابت شد .
بنابراین، مقررات مجزا برای سایر پروژه ها شامل بزرگراه ها ، نیروگاه ها ، منابع آب ، زهکشی زمین ، جنگلداری ، خطوط لوله ، کار بندر و بسیاری دیگر از صنایع نگارش شد و پس از آن با شکل های مختلف در تمام دنیا مورد استفاده قرار گرفت .
پيشينه قانوني ارزيابي محيط زيستي در ايران
در قوانين ، مقررات و ضوابط سوابق کشور ، اصطلاح متداول و شناخته شده ای تحت عنوان ارزيابی اثرات محيط زيستي (EIA) وجود نداشت و حتی انجام مراحل ارزيابی نيز در شکل و مفهوم حاضر در مقررات قانونی گذشته پيش بينی نگرديده بود .
برای نخستين بار در سال 1354 در آيين نامه جلوگيری از آلودگی هوا مصوب 29/4/54 کميسيون های مجلس وقت ، صدور پروانه ، تاسيس هر نوع کارخانه و کارگاه جديد و توسعه و تغيير کارخانجات و کارگاه های موجود موکول به رعايت مقررات و ضوابط حفاظت و بهسازی محيط زيست شده بود .
در سال 58 با کوچک شدن ساختار تشکيلاتی سازمان حفاظت محيط زيست دفتر بررسی اثرات توسعه نيز منحل گرديد . مجددا در سالهای اخير ، واحد مذکور با عنوان دفتر ارزيابی زيست محيطی در حوزه معاونت محيط زيست انسانی سازمان حفاظت محيط زيست ايجاد گرديده و اجرای مقررات نظارتی مربوط به ارزيابی اثرات زيست محيطی طرحها و پروژه های توسعه را بر عهده دارد .
آشنایی بیشتر با ارزیاب اثرات زیست محیطی EIA
هدف اصلی EIA
ارزیابی اثرات زیست محیطی (EIA) فرایند ارزیابی رسمی برای شناسایی ، پیش بینی ، ارزیابی و توجیه اثرات بیوفیزیکی محیطی ، اجتماعی و مرتبط با یک سیاست ، برنامه یا پروژه پیشنهادی در محیط زیست است .
این اطلاعات به افراد کمک می کند تا قبل از اینکه تصمیمی بگیرند یا تعهدی ایجاد کنند ، در مورد آن تصمیم دید جامع داشته باشند . بنابراین ارزیابی اثرات زیست محیطی (EIA) می تواند در تصمیم گیریهای کلان تاثیر زیادی داشته باشد .
هدف کلی EIA طراحی پروژه ها و فعالیت های توسعه ی طرح ها با در نظر گرفتن دیدگاه زیست محیطی است . ارزیابی محیطی (EA) ارزیابی پیامدهای محیطی (مثبت و منفی) یک طرح، سیاست ، برنامه یا پروژه واقعی قبل از تصمیم برای حرکت به جلو با اقدام پیشنهادی است .
در این زمینه، اصطلاح “ارزیابی اثرات زیست محیطی” (EIA) معمولا در هنگام استفاده از پروژه های واقعی توسط افراد یا شرکت ها استفاده می شود و اصطلاح “ارزیابی استراتژیک محیطی” (SEA) به سیاست ها و برنامه هایی که اغلب توسط ارگان های دولتی مربوطند اطلاق می گردد .
هدف اصلي انجام مطالعات ارزيابي اثرات زيست محيطي EIA اطمينان از رعايت سياست هاي تعيين شده در برنامه ها و فعاليت هاي يك پروژه در راستاي ضوابط، معيارها ، قوانين و مقررات زيست محيطي مي باشد .
از اين رو گزارش ارزيابي بايد شامل كليه مباحث مربوط به اثرات مهم و برجسته پروژه پيشنهادي بوده و با ارائه راهكارهاي مديريتي اثرات سوء را به حداقل رسانده و در برگيرنده شرايط ارتقاي كيفيت محيط زيست و همچنين حداكثر اعتماد و اطمينان در سطوح تصميم گيرندگان و مردم باشد .
بهبود سئو توسط شرکت کلینیک 24