کشاورزی

نیاز به سازگاري به نحو بارزي براي بخش کشاورزي آشکار و ضروري است. افزایش پیوسته تقاضا براي محصولات کشاورزي ب همنظور تأمین نیازهاي جمعیت رو به رشد، در حال تبدیل شدن به اصل یترین عامل مصرف آب م یباشد. در حالی که رشد جمعیت جهان از سال 1970 روند کندتري به خود گرفته است و انتظار م یرود این روند ادامه پیدا کند، اما جمعیت ثابت همچنان افزایش را نشان م یدهد.

توسعه اقتصادي، ب هویژه در اقتصادهاي نوظهور به معناي افزایش تقاضا براي محصولات متنوع همچون تولیدات گوشتی و لبنی تلقی م یشود که منجر به اعمال فشار اضافی به منابع آب خواهد شد. بخش کشاورزي که در مقیاس جهانی بزرگ ترین مصرف کننده آب است، همچنین، منبعی براي تولید گازهاي گلخان هاي و نیز یک قربانی براي گرم شدن جهانی خواهد بود. اگر چه بعضی از مناطق و بعضی از محصولات هنوز سودآور باقی خواهند ماند، اما بقیه متضرر خواهند شد. بیشتر اصلاحات متوجه مناطق پرجمعیت و فقیر در کشورهاي در حال توسعه است.

بخش شهری

نیمی از جمعیت جهان شهرنشین هستند و اکثر آنها در بازة صد کیلومتري دریا زندگی می کنند. افزایش مصرف آب شهري منجر به تنش آبی جدي در حومه شهرها خواهد شد. گسترة فراوانی در بیشتر شهرها براي بهبود مدیریت آب، کاهش هزینه ها و افزایش کارایی مصرف آب وجود دارد. به عنوان یکی از قسمت هاي مهم سازگاري با تغییر اقلیم، پتانسیل استفاده از آب هاي نامتعارف نیازمند بررسی دقیق است (رواناب، آب لب شور، فاضلاب تصفیه شده براي مصارف خاص). شهرهاي ساحلی نیز به عنوان یک گزینه براي تأمین آب می توانند به شیرین کردن آب دریا متناسب با توانایی و منابع مالی توجه کنند.